"joga citta vrtti nirodhah"
w tłum. "joga jest powstrzymywaniem poruszeń świadomości"
Pierwszymi pisanymi źródłami mówiącymi o jodze są Wedy (w starożytnym języku sanskrycie weda oznacza wiedzę), księgi indyjskie, których powstanie datuje się na XV wiek p. n. e. Słowo yoga wywodzi się z sanskryckiego yuj, który oznacza wiązać, łączyć , przywiązywać, nakładać jarzmo, a także kierować i skupiać na czymś uwagę w celu wykorzystania jej w medytacji. Oznacza też połączenie i zjednoczenie.
System jogi klasycznej został zebrany i opracowany w Jogasutrach przez mędrca Patańdżalego ( ok. III w. p. n. e.). Jogasutry są pierwszym jednolitym tekstem o jodze, składającym się ze 196 sutr - aforyzmów zawartych w czterech rozdziałach.
Klasyczna joga opisana przez Patańdżalego składa się z ośmiu członów.
U góry: posążek przedstawiający Patańdżalego
Ośmiostopniowa ścieżka jogi Patańdżalego:
1. Jama - dyscyplina społeczna odnosząca się do powszechnych nakazów moralnych
2. Nijama - dyscyplina indywidualna ,czyli zasady samooczyszczenia
3. Asany - pozycje ciała
4. Pranayama -kontrola oddechu
5. Pratyahara - wycofanie i kontrola zmysłów
6. Dharana - stan koncentracji osiągnięty dzięki opanowaniu ciała przez asany, umysłu przez pranayamę, a zmysłów przez pratyaharę
7. Dhyana - medytacja, która pojawia się w wyniku długotrwałej koncentracji
8. Samadhi - stan oświecenia, doświadczenie duszy, ostateczny cel jogi.
Jamy:
1. Ahimsa - niekrzywdzenie
2. Satya - umiłowanie prawdy
3. Asteya - niekradzenie
4. Brahmacarya - wstrzemięźliwość, studiowanie pism
5. Aparigraha - niegromadzenie w nadmiarze
Nijamy:
1. Sauća - czystość wewnętrzna i zewnętrzna
2. Santosza - rozwijanie zadowolenia
3. Tapas - żarliwość i surowość - kształtowanie charakteru
4. Svadhyaja - najgłębsze poznanie siebie
5. Iśwara Pranidhana - wiara w opatrzność bożą.
Asana
Asany, czyli pozycje jogi prowadzą do stabilności ciała i opanowania umysłu. Praktykowanie asan poprawia elastyczność ciała, witalność i stan zdrowia oraz uaktywnia narządy ( serce, płuca, nerki, wątrobę, trzustkę i śledzionę ). Jednak najważniejszym zadaniem asan jest połaczenie ciała z umysłem, tak aby splotły się ze sobą, przechodząc od świadomości fizycznej do duchowej.
Pranayama
Patańdżali opisuje, że pranayamę należy praktykować dopiero po osiągnięciu stabilności w asanach.Prana oznacza oddech, oddychanie, życie, witalność, energię lub siłę. Ayama oznacza rozciągnięcie, rozprzestrzenienie, rozciaganie, długość, szerokość, regulację, wydłużenie, zatrzymanie lub kontrolę. Pranayama jest więc wydłużeniem i zatrzymaniem oddechu. Jest to proces składający się z długiego, ciągłego i delikatnego strumienia wdechu ( puraka ), wydechu ( recaka ) i zatrzymania oddechu ( kumbhaka ). Puraka pobudza organizm, recaka wydala na zewnątrz zanieczyszczone powietrze i toksyny, kumbhaka rozprowadza energię po całym ciele. Zdyscyplinowanie oddechu pomoga skoncentrować umysł i osiągnąć doskonałe zdrowie.
Pratyahara
Przestrzegając zasad etyki etyki uniwersalnej i jednostkowej ( yama i niyama ) oraz praktykując asany i pranayamę, można oderwać zmysły , umysł i świadomość od kontaktu z zewnętrznymi przedmiotami , a następnie wycofać je do wnętrza. Umysł wtedy staje się zdolny do skupienia, a zmysły przestają mu to utrudniać, poprzez wycofanie się ze świata zewnętrznego , by wspomóc świadomość w jej wewnętrznym poszukiwaniu. Pratyahara jest pomostem pomiędzy czterema pierwszymi a trzema pozostałymi członami jogi.
Dharana
" Koncentracja ( dharana ) to skupienie świadomosci na jednym punktcie lub obszarze "
Kiedy już opanuje się pięć stopni jogi, od yamy po pratyaharę, zaczyna się sztuka koncentracji umysłu i świadomości. Dharana zostaje ugruntowana z chwilą, kiedy umysł nauczy się być stały sam z siebie lub skupiać się na nieruchomym obiekcie. Yamy i niyamy rozwijają stabilność emocjonalną, asany utrzymują ciało wolne od chorób, pranayama zapobiega rozpraszaniu energii poprzez regulację jej strumienia oraz rozprowadza ją po całym ciele i umyśle. Dzięki pratyaharze rozwija sie siła woli, praktykujący odrywa się od narządów zmysłów i uzyskuje jasność myśli. Jest to początek kształcenia umysłu.
Dhyana
" Stały, nieprzerwany strumień uwagi skierowany ku temu samemu punktowi lub obszarowi jest medytacją "
Cechą charakterystyczną medytacji ( dhyany ) jest utrzymywanie nieprzerwanego i niezakłóconego strumienia uwagi na tym samym punkcie lub obszarze. Czas zostaje unieruchomiony , ponieważ umysł obserwuje swoje własne zachowanie. Intensywność uwagi w polu świadomości nie zmienia się, nie faluje, lecz pozostaje stabilna. Skupiona uważność przechodzi z koncentracji na jednym punkcie w uważność bezpunktową.
Samadhi
"Kiedy przedmiot medytacji pochłania medytującego, przejawiając się jako podmiot, zatraca się świadomość siebie. Oto samadhi. "
Samadhi, czyli samorealizacja to stan, który jest esencją jogi, pojawia się w nim prawdziwe odczucie wspólnoty i spokoju. W samadhi zatraca się świadomość miejsca i przestaje doświadczać czasu oraz przestrzeni.
Tekst na podstawie książki " Śwatło Jogasutr Patańdżalego " B.K.S Iyengara
Joga Iyengara jest ścieżką holistycznego podejścia do życia i dostarcza praktycznych narzędzi do tworzenia i podtrzymywania zdrowego ciała i witalności , jasnego umysłu, emocjonalnego spokoju oraz duchowego dobrostanu. System szkolenia opracowany na podstawie ponad 75 lat nauczania przez mistrza jogi B.K.S. Iyengara , jest osadzony w starożytnej indyjskiej tradycji oraz filozofii joga sutr Patandżalego.